Coachen in actie
Vastgoed cursus in actie
Veel van deze onderwerpen worden beschouwd als de heilige graal van menselijke ontwikkeling en motivatie. Ik heb het over zelfdiscipline, gezien vanuit het standpunt van de coach. Als coach is mijn persoonlijk doel zelfontplooiing. Waarom zelfontplooiing? Ik ben depressief geweest, angstig en heb wat
Hoe kan het verbeteren van zelfdiscipline mij helpen om beter te worden?
Is zelfdiscipline een recht of een voorrecht?
Het antwoord is beide?
Werkt als een springplank voor mislukking
Een vraag die we allemaal voor onszelf moeten beantwoorden.
Hoe geeft het vermijden van pijn, de boodschap af dat ik pijn wil vermijden, en alles zal doen om de pijn te vermijden? Dit wordt vaak gezien als verstoppen.
Als we kijken naar het begrip “pijn” in zijn meest basale vorm, in plaats van alleen onze perceptie van wat pijn of angst betekent, zouden we ons begrip van de “straf” voor het vermijden ervan kunnen vertalen als een zelfopgelegde “iah kwant” die als een ID-kaart zal worden afgetapt en ofwel onmiddellijk ofwel later zal worden genezen.
Wat betekent de Leo Buscali Boemerang theorie?
Wat is het verband tussen de twee vragen en de identiteit? Susan, linksboven vraagt:
Als ik mezelf afvraag:
Dan heb ik het gevoel dat ik gedefinieerd word door pijn, maar niet door wie ik ben.
Dit gezegd zijnde, is het duidelijk dat de identificatie ermee het grootste probleem is om goed te werken, in aanwezigheid van pijn of de angst ervoor.
En ik nam aan dat dit antwoord, Met andere woorden, pijn is waarschijnlijk gewoon onze perceptie van een ervaring.
En we zijn ons ervan bewust dat we pijn hebben.
We zijn nogal bang voor pijn.
Mensen die pijn hebben, worden per definitie blootgesteld aan ongemak of zijn anders uitgerust wat hun comfortzone betreft. Het ongemak is wat zij hebben leren verwachten, gebaseerd op hoe hun lichaam werkt en, tot op zekere hoogte, hoe wij als maatschappij zijn gestructureerd en de aard van de wereld.
Dit probleem zal worden opgelost, naarmate wij het erkennen, aangezien het berust op ons overlevingsinstinct of, juister gezegd, een interne toestand van het lichaam die het wel vereist.
Maar aangezien niemand van ons houdt van pijn, of van wat het veroorzaakt, betekent dit dat het “negatieve” of ongemakkelijke, vooral het angstige, waarschijnlijk op zijn plaats zal blijven, aangezien ongemak niet onze algemene manier is om te reageren op verandering, of op verandering waarvan wij denken dat die moeilijk of zelfs potentieel gevaarlijk is.
Hoewel ongemak een beperkende factor is, lost het volgens mij wel een barrière op die onbewust kan worden geconstrueerd. Daarmee kunnen we leren ruimer te denken, flexibeler te zijn en ook grenzen te stellen. (Dat is een ander artikel!)
En het belangrijkste punt hier is dat pijn niet echt is. Het is van de geest. Dit is wat Susan tegen me zegt.
Zeg tegen jezelf: In de aanwezigheid van ongemak, leer ik om comfortabel te worden met wie ik ben. Een voorbeeld hiervan zou zijn om tegen jezelf te zeggen:
“Ik ben bereid om nu af te zien van pijn”
Wanneer iemand de krachtgevende helderheid van het kennen van zijn eigen identiteit heeft ontwikkeld, heeft hij geen reden om pijn te voelen als hij ervoor kiest de ervaring te laten schieten of te negeren en in plaats daarvan ervoor kiest een nieuw gedrag aan te leren.
Samenvattend, de woorden Coaching, Leven of Identiteit zijn, geloof ik, met elkaar verweven? Ik denk dat de oplossing beide is, voor het leven, voor onszelf en voor de coaching relatie.
Lees meer:
About Author
